Żal gruzu
Imię moje
zapomniało siebie.
A stawy pękają,
jak mury Osmanów,
które zatonęły w ciszy.
Sarmatio,
zapomnij imię moje.
(Wiersze) - [13.11.2024]
blog zoški
(Start) • (Codzienne myśli) • (Pisma) • (Wiersze)
[English | Polski]
Imię moje
zapomniało siebie.
A stawy pękają,
jak mury Osmanów,
które zatonęły w ciszy.
Sarmatio,
zapomnij imię moje.
(Wiersze) - [13.11.2024]
© 2024 zoška | Wszelkie prawa zastrzeżone